شعرهایی در باب امام زمان(عج)

مردم دیده « مشفق کاشانی »
مردم دیده به هر سو نگرانند هنوز                      چشم در راه تو صاحب نظرانند هنوز
لاله ها ، شعله کش از سینه داغند به دشت             در غمت ، همدم آتش جگرانند هنوز
از سراپرده غیبت ، خبری باز فرست                          که خبر یافتگان ، بی خبرانند هنوز
رهروان ، در سفر بادیه حیران تواند                     با تو آن عهد که بستند ، برآنند هنوز
ذره ها در طلب طلعت رویت با مهر                     هم عنان تاخته چون نوسفرانند هنوز
طاقت از دست شد ای مردمک دیده ! دمی            پرده بگشای که مردم نگرانند هنوز
*****
ترسم آخر « نصیر »
ترسم آخر که شب هجر به پایان نرسد                      روز وصلت به من بی سروسامان نرسد
هر چه از آتش دل ، سوزم و فریاد کنم                           کس به داد من غمدیده نالان نرسد
دوش گفتم غم دل را به طبیبی ، گفتا :               درد عشق است ، یقین دان که به درمان نرسد
دل دیوانه ما ، گشته چه خوش جای گزین                   شانه ای کاش بر آن زلف پریشان نرسد
گو به یعقوب ، تو را صبر فراوان باید                           یوسف گمشده ات زود به کنعان نرسد
*****
صبح قیامت «میرزا نصرالله (صبوری) سپاهانی
خوشا کسی که به صبح قیامت از دل و جان                همی به دوستی صاحب الزمان خیزد
شهنشهی که اگر بنده ای به درگه او                             ز روی صدق نشیند خدایگان خیزد
شهی که در شب میلاد او فرشته حسن                          ز عرش از پی آرایش جنان خیزد
فزون ز حد مکان است از آن چو ذات خدای                     به لامکان بنشیند ز لامکان خیزد
اگر تهی شود از فیض او جهان یک دم                 چو صورتی است که از قالبش روان خیزد
جهان ز جای نجنبد مگر به یاری او                               که تن ز جای به یارایی روان خیزد
امید خلق جهانش چو آستین گیرد                              مراد هر دو جهانش ز آستان خیزد
نه هر که سکه « یا صاحب الزمان » زد و داد             ز سکه اش شرف صاحب الزمان خیزد
شرف به دست دهنده است نی به سکه سیم                      فضیلت قلم کاتب از بنان خیزد
به هیچ حل معمای سر حق نشود                             اگر نه ذات شریفت به ترجمان خیزد

نظر یادتون نره(حاجی)