::.مصباح الهدی::.
:.وبلاگ مذهبی.: ،مطالب مذهبی ،عکس مذهبی ، مباحث دینی ،دانلود قرآن ،دانلود مداحی::.مصباح الهدی::.
:.وبلاگ مذهبی.: ،مطالب مذهبی ،عکس مذهبی ، مباحث دینی ،دانلود قرآن ،دانلود مداحیشهر امام زمان (عج)
چشمه های نور
زلال جشمه های نور جاری ! تویی پایان فصل بی قراری
تویی گلواژه دیوان هستی معطر از حضورت ، جان هستی
تو شعر ناب دیوان خدایی سرود خلوت آیینه هایی
تو زیبایی ، چنانکه عشق زیباست شکوفا از حضورت باغ دلهاست
تو راز سر به مهر روزگاری برای هر چه هستی ، اعتباری
برای دیدن بقیه اشعار به ادامه مطلب بروید
چشمه های نور
زلال جشمه های نور جاری ! تویی پایان فصل بی قراری
تویی گلواژه دیوان هستی معطر از حضورت ، جان هستی
تو شعر ناب دیوان خدایی سرود خلوت آیینه هایی
تو زیبایی ، چنانکه عشق زیباست شکوفا از حضورت باغ دلهاست
تو راز سر به مهر روزگاری برای هر چه هستی ، اعتباری
***
فجر شکوفان
عطر اهورایی عشق پیچیده در جان هستی لبریز نور خدایی ست باغ گلافشان هستی
جاری ست در لحظه هامان بوی زلال رهایی سرشار عطر قیام است ، روح پریشان هستی
زیباترین لاله آمد ، از باغ سبز محمد (ص) تا سبز گردد به نامش ، باغ بهاران هستی
آمد که ما را بشارت از آب و آیینه باشد این روشنایی خدایی ، این سر پنهان هستی
سبز است در آرزویش هر لحظه باور ما بر عاشقانش مبارک ، فجر شکوفان هستی
***
عطر گل
از یاد تو باغ باورم ، رنگین است شعرم به بهانه تو عطر آگین است
در تاب و تبم ز عشق ، خود می دانی چشمم به گل ستاره ها آذین است
در جان ز حضور سبز تو غوغایی است در جان و دلم عطر گل نسرین است
در کوچه باورم ز عطر نفست همواره روان نسیم فرودین است
همسایه جاودانه مهتابم سهم دل عاشقم ز هستی ، این است
تا یاد تو جاودانه در من جاری است از شوق تو دامنم پر از پروین است
***
دور از تو
بی قرار درد غربت ، گوشه ای تنها نشستم ای تمام باور من ! از غم رویت شکستم
ز انتظارت بر لب آمد جان از غم خسته من کی به پایان می رسد این غصه پیوسته من ؟
رفته از دل صبر و تابم دور از رخسار ماهت می نشینم تا همیشه ای امید من به راهت !
من غریبی دردمندم بی تو ای آرام جانم ! چاره ای کو بر غم و بر ماتم و درد نهانم ؟
ای نگاه مهربانت چاره ساز دردهایم ! بی تو درمانی ندارد این غم بی انتهایم
بی قرار لحظه های دیر پای انتظارم می رسی آیا به فریادم ؟ گل باغ بهارم !
***
آرزو
امشب دوباره سمت دل خسته رو کنم از درد بی نهایت خود گفته گو کنم
با یادت ای تمامی دار و ندار من ! دل را رها ز وسوسه و های و هو کنم
مقصود من تویی و تویی آرزوی من شرح فراق روی ترا ، مو به مو کنم
دستی به سمت روشن آیینه ها برم یعنی : حضور سبز ترا آرزو کنم
زیباترین بهار منی هر زمان که من با آفتاب و آینه ات ، روبه رو کنم
حیف است حیف ! عمر که بی عشق بگذرد باید تمام عمر ترا جستجو کنم
تا از در کرامت بی انتهای تو کسب مقام و منزلت و آبرو کنم
می آیم از نهایت غربت به سمت نور تا کی به درد غربت دیرینه خو کنم !
***
سمت باغ نور
می آید از آنجا که بوی یاس جاری ست توفانی از آیینه و احساس جاری ست
می آید از آبی ترین سمت رهایی از شهر عشق و از دیار روشنایی
آن جلوه ذات خدا ، آیینه جان می تابد از شرق عدالت ، شرق ایمان
از سرزمین لاله های نو شکوفا می آید آن پیغامدار روشنی ها
می آید آن نور خدا ، عدل مجسم با او گلستان می شود هر جای عالم
با اوست سمت اوجها ، بال رهامان جاری ست عطر عاشقی در لحظه ها مان
چشم انتظاران بهار باغ نوریم از مطلعش غرق نشاط و شوق و شوریم
***
بهار انتظار
گل باغ اهورایی ! به دیدارم نمی آیم شفای درد تنهایی ! به دیدارم نمی آیی
تمنای دل شیدا ، امید دیده تنها ! شب است و ناشکیبایی ، به دیدارم نمی آیی
زهجرانت غمی دارم ، فراق و ماتمی دارم گرفتارم نمی آیی به دیدارم نمی آیی
بیا و روشنایی ده ، حضور خلوت ما را چراغ شام یلدایی ، به دیدارم نمی آیی
به هر سویی که رو کردم ، جمالت آرزو کردم گل باغ تماشایی به دیدارم نمی آیی
سرشکی دارم و آهی شرار و درد جانگاهی تسلای دل مایی به دیدارم نمی آیی
گل باغ تمنا یم ز عشقت نا شکیبایم سرود بزم صحرایی ! به دیدارم نمی آیی
دمی بنشین کنار من ، بهار انتظار من ! امید جان سودایی ! به دیدارم نمی آیی
به یادت ای گل زیبا ! ببین سرشار سرشارم زشور و شوق و شیدایی ، به دیدارم نمی آیی
***
دور از بهار
دانی که انتظار تو با ما چه می کند ؟ توفان بین به پهنه دریا چه می کند
آشفته ام چو موج به دریای زندگی آشفتگی ببین به دل ما ، چه می کند
یکدم بپرس این همه غم این همه بلا در خاطر شکسته ز غمها چه می کند
دور از بهار روی تویی بی برگ مانده ام بی برگ و بار مانده به دنیا چه می کند ؟
بنشین ز راه لطف دمی در کنار دل آخر بپرس این دل تنها چه می کند
***
شوق تو
باز به شوق تو آمدم از بوی تو از گل رخساره نیکوی تو
باد صبا بار دگر می دهد بر دل زارم خبر از سوی تو
باز به جانم شرری می زند سرو قد قامت دلجوی تو
در سر سودایی من عشق توست در دل من ، شور و هیاهوی تو
گرچه سراپا شررم از غمت پا نکشم یک نفس از کوی تو
***
غربت ما
کشتی شکسته ایم به توفان نشسته ایم دور از رخت به ماتم و حرمان نشسته ایم
از دل شرار و ناله برآید ز دست غم از دست ناله سر به گریبان نشسته ایم
در شام انتظار تو با ناله همدمیم از داغ غم همیشه پریشان نشسته ایم
در دل نبود جز غم و حسرت ز دوریت در آتش فراق تو گریان نشسته ایم
ماییم و ماتمی که بفرسود جان ما با درد جانگداز تو ای جان ! نشسته ایم
آشفته و شکسته و درمانده و غریب غمگین و زار و خسته و نالان نشسته ایم
در سوز و ساز می گذرد روزگار ما در انتظار صبح درخشان نشسته ایم
***
نامی برای فاصله
بی تو گره ز کار دلم ، وا نمی شود شامم بدون یاد تو ، فردا نمی شود
جز با خیال روی تو ای آشنای دل گلهای خنده بر لب من ، وا نمی شود
دیدار تو بهانه زیبای زندگی ست اما برای دیده ، مهیا نمی شود
بی رویت ای امید دل بی شکیب من ! درد دل شکسته مداوا نمی شود
کو خاطری که دم به دم از شوق روی تو غرق شرار و شوق تمنا نمی شود ؟
کو دیده ای که در شب ظلمانی فراق از داغ یاد روی تو دریا نمی شود ؟
هر جا نشاط و شادی و شور حضور توست اما نصیب این دل تنها نمی شود
از بس که غم گرفته سراغ دل مرا دیگر غمی به خانه دل جا نمی شود
گفتم که دل ز مهر تو برگیرم و نشد گفتم که بی وفا شوم ، اما نمی شود
این لحظه های غربت و این لحظه های درد جز با ظهور سبز تو ، زیبا نمی شود
گفتند عارفان که به قاموس عاشقی نامی برای فاصله پیدا نمی شود
اینجا هزار فاصله هست و دریغ و درد ! یک از هزار فاصله معنا نمی شود
تا داغ انتظار به دل مانده « نسترن » درد نهان سینه تسلی نمی شود
***
آفتاب عشق
ای حضور عشق ای نور کمال ! معنی گلواژه های بی زوال !
ای زلال آبی دریای نور ! تک سوار جاده های بی عبور !
شاهد شبهای تلخ انتظار ! التهاب سینه های بی قرار !
بشنو ای مقصود ما ، آوای دل گریه جانسوز و جانفرسای دل
بی حضور عشق دلها خسته اند شاپرکها بالها را بسته اند
بی حضور عشق دل افسرده است باد شور زندگی را برده است
سینه آیینه لبریز غم است دیده های خسته جای ماتم است
غنچه ای دیگر نمی روید به باغ خنده ای از ما نمی گیرد سراغ
بوی غربت می دهد آوای ما وای ما از غربت آوای ما !
گوش کن غمناله های باغ را قصه درد و حدیث داغ را
بوی غم دارد فضای زندگی گر نباشد عشق ، وای زندگی !
شور و شوق لحظه پرواز ما مستی ما ، شور ما ، آواز ما !
با طلوعت غنچه ها وا می شوند دشت ها از نور شکوفا می شوند
لاله ها از شوق سر بر می زنند شاپرکها ، باز پرپر می زنند
فصل آواز قناری می شود چشمه های نور جاری می شود
پونه ها با عشق ، لب وا می کنند ژاله ها با لاله نجوا می کنند
با تو پرواز پرستو دیدنی ست ! هر کجا پرواز ، آنجا ایمنی ست
با تو بوی عشق دارد خانه ها بوی گل دارد ، پر پروانه ها
با تو تا اوج فلک پر می کشیم از سبوی عشق ، ساغر می کشیم
با تو تا سبز رهایی می رویم تا حریم آشنایی می رویم
با تو می خوانیم شعر سبز نور با تو می آییم تا اوج حضور
با تو یعنی : عشق ، یعنی : آفتاب ! آفتاب عشق بر عالم بتاب !
***
آرزوی تو
یک دم نیامدی که غم را دوا کنی یا چاره ای به درد من مبتلا کنی
یکدم نیامدی که ببینی چه می کشم دل را ز دست غصه و محنت رها کنی
ای انتظار زمزمه های شکفتنم وش لحظه ای ست آن که نظر سوی ما کنی
هر مشکلی به لطف شما چاره می شود یکدم بیا که چاره غمهای ما کنی
عطر حضور سبز تو احساس می شود آقا چه می شود که قیامت به پا کنی
دست دعا و روی نیازم به سوی توست ای کاش بی بهانه مرا هم صدا کنی
یعنی سر آوری شب یلدایی مرا اری بزرگ بهر رضای خدا کنی
چشم « امید » نسترن و آرزوی تو ای کاش آرزوی مرا هم روا کنی
***
حکایت دل
خوش آن دمی که لب به گل خنده وا کنی ! راز دل شکسته دلان ، برملا کنی
یعنی نقاب از گل رخساره برکشی مهمانمان به خلوت آیینه ها کنی
برهم زنی بساط غم جاودان عشق درمان درد ما ز رخ جان فزا کنی
آرام و شاد و نرم و سبکبار چون نسیم راهی شوی و یاد ز هر بی نوا کنی
ای سرو باغ حسن ! درآیی به چشم ما شور قیامتی ز قیامت ، به پا کنی
هم با خبر شوی ز فراقت چه می کشم هم چاره ای به حال دل مبتلا کنی
با یک اشاره ، خانه غم را کنی خراب با یک نشانه ، پشت ستم را دوتا کنی
در خون نشسته دیده درد آشنای ما کی چاره اسیر به درد آشنا کنی ؟
خوش آن سری که در قدمت جاودانه شد خرم دلی که فارغش از هر بلا کنی
هر جا نوای غربت و هر جا سرود درد درد غم غریبی ما ، کی دوا کنی ؟
ماییم و شعله های غم و ماجرای عشق ای دل مباد ! ترک چنین ماجرا کنی
یکدم بیا به خلوت دلهای عاشقان خود گفته ای که وعده ما را وفا کنی
چشمی به راه مانده و جانی در انتظار در انتظار آن که نظر سوی ما کنی
آن قطره ام که طالب دریای رحمتم بر روی من چه می شود آغوش وا کنی ؟!
آتش زدی به جان همه خلق « نسترن » شرح غم و حکایت دل خوش ادا کنی
***
آخرین بهار
زیبا ترین ستاره شبهای انتظار ای بهترین شقایق دامان کوهسار
ای آیت سپید و ای روشنای مهر ! روح زلال آبی دریای بی کنار
ای ماجرای سبز به دیپاچه قضا ! ای راز سر به مهر فلک ، رمز کردگار
ای آخرین بهانه زیبای زیستن ! ای از تبار آیینه ، از عشق یادگار !
معنای انتظار تویی ، ای تو بهترین گلمژده قیام تو ، پایان انتظار
گویاترین اشاره ز دیوان کائنات شیواترین نشانه ز ایمان و اعتبار
از هر چه بود و هست ترا برگزیده ام ای نور حق در آینه صبح روزگار
از عشق توست شورش و غوغای جان ما از شوق توست در دل شوریدگان قرار
ماییم و سینه ای ز فراق تو چاک چاک لبریز درد و ماتم و اندوه بی شمار
فریاد رسیده به اوج خدا ، خدا ! ما را گناه چیست به جز عشق ؟ ای نگار
غمنامه زمانه نشان فراق توست ای از فراق روی تو هر دیده اشکبار
دست نوازشی به سر عاشقان بکش تا وارهیم از غم و از بند و از حصار
بازآ که روشنای ترا چشم در رهیم بر چشم ما زروی کرامت ، قدم گذار
سرسبز کن تمام جهان را به جلوه ای ای آخرین نشانه و ای آخرین بهار
***
سوار آدینه
قلب زمانه خون شد و آقا نیامدی آیینه دار گلشن طاها ، نیامدی
صبر و قرار رفت زدلها به یاد تو ای انتظار جان و دل ما نیامدی
ای راز سر به مهر فلک ، انتظار سبز! مسند نشین عالم بالا،نیامدی
گلهای سرخ باغ بیادت شکفته اند آقا ! برای دیدن گلها نیامدی
بی برگ و بار مانده نهال امید ما ای مژده از بهار شکوفا ! نیامدی
ای سبز سبز ، ای گل باغ محمدی ص ای یادگار خانه زهرا (ع) ! نیامدی
آقا ! حضور سبز درمان عالم است بهر شفای این دل تنها نیامدی
آذین شده است دیده ز شوق وصال تو یک دم به باغ سرخ تماشا نیامدی
شام غم است ودیده به راه تو منتظر زیباترین ستاره یلدا ! نیامدی
بنگر زداغ روی تو با ما چه می کند این دل دل هوایی ما ، تا نیامدی
در راه انتظار تو از جان گذشته ایم از جان گذشته ایم و تو اما نیامدی
آدینه ها گذشت و غمت جاودانه شد ای تک سوار جاده فردا ! نیامدی
آتش فکنده عشق تو در جان « نسترن » می سوزم از فراق سراپا ، نیامدی
***
با الهام از زیارت ناحیه مقدسه درد دل حضرت زهرا (ع) با حضرت مهدی در واقعه عاشورا
زخمی غم
از گریه های دم به دمت سوخت جان من آتش گرفت این دل به همزبان من
از شکوه های سرخ تو جانم به لب رسید درد تو برد یکسره تاب و توان من
بی صبر و بی قرار ببین همنوا شده است هفت آسمان به ناله و آه و فغان من
از داغ گل در آتش جان سوزم ای دریغ ! درد است و آه ، همدم روز و شبان من
من داغدار داغ شهیدان بی سرم کو مرهمی به درد و غم بی کران من ؟
قلب شکسته ام به خدا ! زخمی غمست از داغ سرخ باغ گل ارغوان من
دست بلا و ظلم جفا و ستم شده است همراه تا همیشه من ، سایبان من
داغم دوباره تازه شد از گریه های تو شنو حدیث غصه و درد و نهان من
بنشین کمی کنار دل لاله پرورم آرام باش یک نفس ، آرام جان من !
بگذار سر به شانه لرزان فاطمه (ع) آتش مزن ز گریه به روح و روان من
بس کن که نیست تاب و تحمل دگر مرا بس کن تورا قسم به غم بی امان من !
غمگریه های لاله امانم بریده است جز غصه نیست آنچه بگیرد نشان من
دلرا قرین ماتم و اندوه می کند فریاد های العطش کودکان من
یک شعله ام ز داغ غریبان کربلا هرگز نبود این همه غم ، در گمان من
در گوشه خرابه غریبانه جان سپرد بی بال و پر پرنده بی آشیان من
در جان من نشسته غم ناگهان گل طاقت ز دست برده غم ناگهان من
بس کن که داغ غربت گلها مرا بس است مهدی (ع) ! عزیز دیده ! گل بی خزان من !
مهدی (ع) ! بس است ، گریه مکن طاقتم مگیر رحمی به ناله های دل خون فشان من
یک روز می رسی از فراسوی غصه ها زیباترین ستاره هفت آسمان من !
با ذوالفقار عدل به خونخواهی حسین (ع) می آئی ای شفای غم جاودان من !
پایان غصه ها ی تبار محمد (ص) است روز مصیبت است و غم دشمنان من
اشعار خانم نسترن قدرتی
